هنوز گیجم که چه بلای سرم آمده
چه شده من را نمی دانم!
گفته بودم در فراقت نابود می شوم اما انگار باور نداشتی
حال ببین نابودیم را ببین که دیگر اینقدر گیجم که نمی دانم چه می کنم!
این چند روز زیر بارون چقدر خیس شدم چقدر یادت افتادم
دیگر خدا هم با من نیست
چند روز بارون نابود کرد من را!
تو از این شعر خوشت می اومد:
دیشب باران قرار با پنجره داشت
روبوسی آب دار با پنجره داشت
یک ریز به گوش او پچ پچ کرد
چک چک چک چک ... چه کار با پنجره داشت!
این روز ها شده بود ذکرم!
درخانه مورد سرزنش قرار گرفتم صبح از خانه می زنم بیرون تا شب که کمتر حرف بشنوم!
هیچ کس نیست که درک کند مرا جز تو.
این بار تقصیر چه کسی بود این فراق سوز ناک
امشب شب اول محرم است
دیگر هیچ بماند برای روز های دیگر!
1/1/5 فراق شمسی
91/8/25 هجری شمسی
زبان خامه ندارد سر بیان فراق / و گرنه شرح دهم با تو داستان فراق
این خود بیانگر این است که دیگر دست به قلم شدن هم برایم مرهم نمی شود و این دل خسته را آغوش نیست.
دریغ مدت عمرم که بر امید وصال / به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق
آری راست گفتی ای حافظ شیرازی چرا که این عمر کوتاهم بر امید وصال گذشت و اما دوره فراق را پایانی نیست.اما بگذار بگوییم که زیباترین لحظات عمرم بر امید وصال گذشت و سوز دلم را پایانی نیافت.
سری که بر سر گردون به فخر می سودم/ به آستان که نهادم به آستان فراق
چه افتخاری می کردم من کنار تو!چه بالیدنی بود با وجود تو!چه دست ها بردهان ها می ماند من در کنار تو!اما اکنون چیست. جز آه و اشک و ناله آری این است آستان فراق.
چگونه باز کنم پر در هوای وصال / که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق
و دیگر امید خویش را به کلی باخته ام و هوای وصال از سر به در کرده ام چرا که این فراق تمام امیدم را نا امید کرد و حسرت گذاشت.
کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی /فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق
بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود / ز موج شوق تو در بحر بی‌کران فراق
کنون دچار تطلاطم روحم و در دریای از غم با قایق کوچک خویش.
اگر به دست من افتد فراق را بکشم / که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق
اگر به دست مکن بود این فراق خانمان سوز را می کشتم تا تو را به دست بیاورم که این روز های دوری روزگارم را سیاه کرده .
چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ست / تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق
دیگر تمام وجودم ضامن این فراق شده و امید وصال در من سوسوی ندارد
ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار / مدام خون جگر می‌خورم ز خوان فراق
1/1/2 فراق شمسی
91/9/21 هجری شمسی